22 Ekim 2015 Perşembe

Çukur

Göz çukurlarım büyüyor. Sırlı camlarda değil ama, saydam camın karanlık görüntüsünde büyüyor. Her an içeri düşebilirim oluşan boşluktan.

Arası açılıyor kelimelerin. Ses etmemekten söz etmemekten duruyorlar, oyun arkadaşı bulamayan çocuğun hayaleti burda bir işe yaramıyor ya da hayali oyuncakların büyüsü. Benim kelimelerim azalıyor. Hepi topu bir masanın etrafında toplanmış üç beş kişiydik. Günlerle beraber bir birimizden artmayıp eksileceğimiz de kesindi. Ben her şeyi yanlış anlamışım. Çocukken köpek olmak isterdim zaten, sonra kurt adam olmak istedim, ay'la başka bir bağlantı yolu olabileceğini düşünmemişim, sonra da kızılderili olmak istedim. Arta eksile devam etti bu hikaye. Uzun zamandır bir şey olmak, bir şeye dönüşmek istemiyorum.

 Kimsenin aklında yer etmemek için salonu önce ben terkediyorum. Bütün kuşlar aynı anda havalandı, bir hareketin iç güdüsü.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...