Şehrin erguvan rengi örtüsü
Hiç çıkmıyor üzerinden
Sürüklenen bulutlar kıyıları siliyor
Sonbahar rüzgarıyla kuruyor
Yaprakların en yeşili
Göğsümde bir manolya patlıyor
Ansızın
Kocaman açmış taç yapraklar
Beni öldürecek sanki
Dinmeyen rüzgar çatıların üzerinde
Günlerce yaşayacağız bu fırtınayı
Düşünceyi kovan düşünce
Hikayeye son uydurmaya çalışıyor
Harfleri sıraya sokmak onları sese dönüştürmek
Yıkık surlar arkasında duruyorum
Şehrin taç kapısının altında
Ah ince salınımlı söğüt dalları
Gökyüzüne uzanan selviler
Ne çok keder dolaşıyor
Bir gözden diğerine
Şehrin açık avlularında
