Ele geçirmiş beynimi, bu ancak bedenimin tepkilerinden anlaşılabiliyor. Ben değil hep başkaları anlıyor, onlar bana söylüyor. Her seferinde şaşırıyorum, bağlantılar bağlantılar demekten kendimi alamıyorum.
Bir Beckett karakteri olarak ortalarda dolaşabilirm yani, gerçi onlar çok ortalarda dolaşmazlar, kimi zaman sallanan bir koltukta yaşarlar kimi zaman bir duvarın dibinde, hatta gardropta yaşayanı da vardır. Yanılmıyorsam hem de bedeni yoktu. Bana en çok uyan karakter de bu olsa gerek, yalnızca bir kontrol merkezi olarak yaşamak. Ama yeterli kontrolü sağlayamamak, çocukluğun geçtiği yıllara dönüp, noktalı virgül peşine düşmek.
Nerde unutuldu cesaret, hangi kapının arkasında kaldı gözlerim. Ay'a bakıp şarkı söylüyorum, geçmiyor korkum. Gökyüzünde unutulmuş geceden kalma bir aydınlık, vaktin nasıl geçtiğini hatırlamıyorum. Korku beni ele geçirmiş, sebebini bilmiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder