kıyı

Geri alıyorum her şeyi, avucumun içinden sessizce dökülen pulları topluyorum, belirsizce dolanan sokakların küçük içlerinden.

Sırtımda duruyor, bir acının tüm yayılmışlığı ile ağzımda dolaşan hay. Kaldırımdan yürümüyorum düşersem düşer diye korkuyorum. Bir mavinin ucuna eklenmiş, öncesini unutmuş gibiyim.

Geyikler çekip götürür mü beni, bitimli yolların sonundan. Yoksa her yıl saçıma çiçekler takıp beklemeli miyim köprünün ucunda. Neye olduğunu bilmediğm niye olduğunu bilmediğim bir umudun kıyısı gibi burası. Ama acı ile olgunlağa eriyoruz galiba, her gün doz artırımına gidiyor eller.