Suç

Bir suça yazdırmak istiyorum adımı. Dünyanın en küçük suç örgütünün üyesiyim diyebilirm. Tek başıma bir suç işlemek istiyorum. Ama suçu kendime karşı mı işlemeliyim yoksa başkasına mı bir şey yapmalıyım onu tam olarak bilemiyorum. Bu masum görünen sünepe halimden hiç hoşlanmıyorum.

Suçumun öznesini seçemiyorum, suçsuzluğum can yakıyor. Suçsuzluğumu bağışlamıyor kimse. Mutlaka adi suçlardan birine bulaşmalıyım. İçimde rüzgar esiyor, bilinmeyen bir yerden süzülüyor gibi taa içerime, bu fırtınaya da mani olamıyorum.

Ayaklarım  birbirine dolaşıyor, bu kaldırımlar amacını yitirmiş gibi, artık neye sevineceğimi neye üzüleceğimi bilmiyorum. Garip daireler çiziyorum donmuş su kütlesi üzerinde, daha derine iniyor çizikler. Sırtımda dönen dünya var, her seferinde ağrı olup bel kemiğimi sarsıyor. Kendimi suç işlemeye daha yakın hissediyorum böyle zamanlarda, dünyanın yükünden bir suç işleyerek azledilebilirm gibi geliyor. Suça gitmiyor ellerim ayaklarım yine de,  kendi hallerinde yaşamak gayesindeler sanki her şeye rağmen.