Kendi ahıdımı mı tutuyorum. Bir ah'ım mı kalmıştı içimde tutulacak yoksa. Halbuki neyi tutsam elimden kayar, yüreğimi parçalar.
Bataklık kabarıyor, içine bir şeyler ekledi herhalde. Kabaran gözlerinden neler geçiyor kimbilir. Kelimeler. Çoğu zaman duymuyorum, yalnızca benzetmeye çalışıyorum sesi. Ben de çoğu zaman benzetmeye çalışıyorum ağzımdan dökülecekleri. Asıllar geride kalıyor. Ardı hep dolu kelimelerin, bir yığının üzerinde oturuyorlar, zamanın tanrısından sual etmek istercesine birikiyorlar.
Kelimeler. Rüzgarla yarışsalar halbuki, en yüksekten en aşağıya inseler, sonra tekrar yukarıya çıksalar, dokundukları her şeyde bir iz kalsa. Yolun yarısında duralamasalar vazgeçseler kederden bir mağaranın ağzını kendilerine yurt bilmeseler. Karanlıkta dökülseler boşluğa, bir daha hiç birikmeseler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder