tralalla

Herkese yalan söylüyorum. Bütünlüklü bir şey olsun istiyorum ama yalanın, fakat olmuyor. Hep hikayenin başkaca bir kısmını uydurmam gerekiyor, kimseye aynı şeyi söyleyemiyorum. Herkes hikayede farklı bir noktayı merak ediyor, ben de yalan söylemek zorunda kalıyorum.

Uydurma şeyler bunlar,  ben yaşanmış gibi anlatıyorum, beriki birileri yaşamış gibi mi dinliyor bazan tam çıkaramıyorum. Ben onların yüzüne çok da bakmamaya çalışıyorum, ufukta bir yerlerde hadise cereyan ediyormuş gibi gözümü sürekli ötelerde gezdirerek anlatıyorum. Onlar hep yüzüme bakıyorlar, bakışımı yakalamak istercesine.

Ben susunca kimse konuşmuyor, o meraklı bakışların hepsine bir dinginlik çöküyor bu sefer onların  gözleri ötelerde dolaşmaya başlıyor.

Sessizce oturduğum iskemleyi arkaya itip yerimden kalkıyorum. Tralalla tralalla tralalla diye ıslık çalarak sokağın köşesini denize doğru dönüyorum.