yer değiştiren gölge

ben sabitliğimin üstüne duvarlar örerken, bir taş yerinden kımıldayıp sessizce yere düştü. olması gereken bir zamandı sanırım. kımıltısız, açarı olmayan, hayatın kendisine, doğaya ters olan aynılık duygusundan sıyrılıyorum böylelikle.

on yıldır çalıştığım iş yerimden ayrılıyorum, aynı işi farklı bir şubede yapmak üzere.iki gündür vedalaşıyorum insanlarımla, raflarımla. uzun bir süre alacak kopmam oradan anlaşılan. terkedemiyorum alışkanlıkları, insanları, şehirleri.

                                            (fernando pessoa heykeli )


artık farklı yollar kullanacağım işe giderken, başka sokaklardan geçip öyle varacağım yeni mekanıma. ama en önemlisi dışarıyı, sokağı görebilecek olmam, ve pek tabi güneşin hareketlerini takip edebilmek.