anneci/babacı

kadınları yıllar evvel ikiye ayırmaya başlamıştım. yaptığım bu tahlilin sonuna kadar da arkasındayım, bir arkadaşıma yaptığım tespiti anlattığımda bana fazlasıyla hak verdi. benim insanları yaftalamak, kategorize etmek gibi bir hayat düsturum yok tabi, yalnızca arkadaş gözlemlerimin bir neticisindir vardığım sonuç. yaptığım tahlili tabi çok bilimsel az bilimsel gibi düşünmek yerine amprik bilgi olarak sunuyorum.

evet tabi ben bunu kadınlar nezdinden çıkarıp  insanlara yayaraktan genişlettim, durumdan erkekler de nasibini aldı yani, meraklanmayınız. insanları kabaca ve kalın çizgilerle ikiye ayırdım. bu hayatta iki tip insan vardır annelerine benzeyenler ve babalarına benzeyenler.benim bu tasnifi yaparken özellikle etrafımdaki kadınlardan kendime şablon oluşturduğum iki isim vardır, benim bu tipolojimin ana kahramanlarıdır kendileri hem en yakın arkadaşlarımdır aynı zamanda ve tamamen anne özelliklerine sahiptirler. evet olmayana ergi yöntemiyle diğer insanlara vardım da diyebiliriz diğerleri için.

annelerine benzeyen insanlardan mümkün olduğunca uzak durun uyarısı ile başlamak istiyorum, tabi uzak duruşu sağlayabilmek için de öncellikle bilmeniz gereken tabiki annenin karakteri oluyor. anlayacağınız bu bir süreç, gözlem yeteneğiniz güçlüyse olayı kısa sürede çözer yola bir arkadaşla mı yoksa arkadaşsız mı devam edeceğinize karar verirsiniz.

annelerine benzeyen insanların genel olarak hayatla ilişkileri biraz sıkıntılı diye düşünmekteyim, dünyada yaşamak için değilde sanırsınız sürekli olarak iş güç halletmek, bir takım şeyleri sürekli sorgulamak ve sorgulamak için bulunmaktalar. sürekli bir hay huy ve koşuşturmanın sürekli bir yarışın ve bitmeyen bir arayışın peşinde sürüklendikleri kanaatindeyim. tüm insanlara annelerinin babalarına davrandığı gibi davranıp bir öc alma telaşındalar. sanırsınız hayatı daha evvel yaşamışlar ve ikinci kez hayatın bilgisine vakıf olarak ortalıkta dolaşmadalar.

babalarına benzeyen insanlar hayata karşı alaycı, rahat ve bir o kadar her şeyi ilk defa yapıyor olmanın verdiği heyacanı duyumsayarak bakarlar. az biraz hovardadırlar desek yeridir.  bence bu dünayada baba rahatlı olarak anılmalı, tabi baba olmanın gerektirdiği sorumluluğu da duymaz değiller elbet sorumludurlar onlar da kendi küçük çaplarında. bizim biraz rahat gibi görünen insana hemen sorumsuz demek gibi bir özelliğimiz var, insanların birtakım şeylere sıkı sıkıya sarılmayışı sorumsuzluk gibi addediliyor niyeyse. sorumluluğun farklı göstergeleri vardır halbuki.

tabi bu satırların yazarının annesine benzemesi gibi bir durum söz konusu değildir. mantıkda yer alan önermeleri de unutmamak lazım, iki tane babasına benzeyen insanın birleşmesinden doğacak olan yavrunun hovardanın önde gideni olacağı da aşikardır.