omurgam isyana başladı sanırım ya da kemiklerim ya da iskeletim. nasıl bir başkaldırıysa bir aydır çekmediğim çile kalmadı. sanki içimde günden güne beni yiyen bir canavar yaşıyor. dur sinyalleri bunlar biliyorum ama elimden birşey gelemez, bağlandı.
daha belimi sakatlayalı bir ay olmadı haftaya bunun için manyetik rezonans (mr-emar)'a gireceğim derken, sabah sırtımı sakatladım hem de çorap giyerken ki çorabımı da giyerken temkinli davranıyorum yere oturuyorum ki belimi zorlamayayım. ama sanki bütün bu dikkati,özeni, imtinayı yapan ben değil de bir başkası imiş gibi bu sefer de sırtımı sakatlıyorum. ve ben yine yamuğum doğrulamıyorum dik duramayan insan. abimin tabiri ile yamuk prenses. bir de arkasından gülme sesi geliyor tabi.
benim herşeye dayanan bedenim isyan bayrağını tamamen göküyüzüne saldı. sen dinlenmezsen biz sana sağlık problemleriyle bir dinlence sunarız demek istiyor. ama nafile.
tüm vücuduma bir kalıp mı yaptırsam kemiklerimin başına bir iş gelmesin diye, şöyle hareketi aza indiren birşey. ama hani herşey hareketsizlikten olurdu.
kemiklerim beni eğip bükmeden ya da pul pul olup dökülmeden bir çözüm, yar bana bir çözüm.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder