koca bir yuvaralağın içinde debelenip duruyorum. sanırım hiçlik hepimizi yutacak yakında. önce hangi semte uğrar sonra kime gelir dayanır bilmiyorum ama kocaman bir canavar yaklaşıyor hiç duraksız, önünü ardına katıp hepimizi yutacak bu aşikar. Michael Ende ne büyük adammış bunu şimdi anlıyorum, ama bizi bu durumdan kurtaracak yahut varolan durumun daha kötüye gitmesine engel olacak kimse yok. insanların hayalgüçleri artık tükettirme odaklı.
önce insanların yaşam alanlarını yok ediyorlar, sonra boş zamanlarını onlardan alıyorlar. kişiye kalan diğer zamanlar da kontrol altında bu arada, onların tüketilmesini uygun gördükleri mekanlarda, yine onların uygun gördükleri davranışlar icra ediliyor. farklılıklara tahammül gösteremiyoruz, maalesef. maalesef gerçekten çıldırtıcı ve bir o kadar acı bir kelime.
şimdi ben hazır bahar gelmiş kapımı bacamı açıp içeriye temiz hava gelsin, börtü böceğin sesleriyle dolsun, tüller şöyle bir havalansın geniş geniş koltuklarımızda geniş bir denize karşı oturalım istiyorum ama yook bu mümkün değil. bir kere herşeyden önce bu fiziksel şartları bulmak bir araya getirmek o kadar zor ki. şehirde yaşam alanı kalmadı, çünkü başkaca yaşam alanları için başkalarının yaşam alanlarına kastetmek serbest.paramız kadar varoluyoruz en nihayetinde ötesi yok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder