bir şiir okumak istiyorum, bütün heveslerin kıyısından dönmüşlüğümle. Uzatamamışken ayağımı sulara doğru, kıyısında oturduğum bu deniz gelgit aklımı mı yokluyor.
Güneş hep denize düşer ay göğümüze yerleşir. Otururuz gecenin yıldızlarıyla, bir bir sayarak masallar uydururuz, mesel mesel içinde mesel ..... bir şeyin içinden, uzun gecelere eşlikçi.
Saçlarım çıtırdıyo üşümüş bozkır ayazında, kristaller vermiş uçlara doğru. Tersinden geliyorum suyun emanet taşlarım avuçlarımda, bir zaman yiyen bir zaman öldüren kafa kafaya vermişler suyun başında eğleniyorlar.
Kimse soramazdı, sorulamazdı yahut, sesizlik dağıtılırdı, duman duman yapılıp üflenirdi, yukarlardan aşağılara bırakılan aşağılardan yukarılara fırlatılan uçmasını beklediğimiz kuşlar gibi.
Şimdi ben suyun içinde görünmez olucam, cebimde taşlarım olacak, çok hafif olup boşlukta salınacam.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder