ensemde kara büyü var. Gecenin bir yarısı şiddetle sarsıldım. Tak diye bir şey enseme çarpıp beni hareketsiz bıraktı. Sonra kımıldayamadım, kıpırdayamadım, boşlukta dönmeye başladım yere paralel, ağaç dallarıyla yapraklarla beraber. Rüzgar bizi çevirdi durdu, boşluğun içine çekildik, bir girdap yaratıp ortasından fırlatıldık. Beni bırak, beni bırak. Sözlerim bir yabancının ağzından döküldü uzun süre, tanıyamadım sesimi. Sonra yine yatağıma fırlatıldım.
Hareketsiz kalmaya devam ettim, mecalim kalmamıştı, uykum da terketti beni. Kalakaldım öylece. Gecenin sesleri geliyordu açık olan pencereden, rüzgar perdeyi sürükleyip götürecekti nerdeyse, biraz kedi çığlığı geceyi normalleştirir gibi oldu. Pencerenin yanına gidemedim, sesleri duyarak uykuyu bekledim, uzunca bir süre.
Dönüp durdum hareketime kavuşunca, sabah olsun diye beklemeye başladım. Olsun sabah, yüzümü yıkıyayım, perdeyi aralayıp bulutlara bakayım, gökyüzü mavi olsun bulutlar beyaz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder