hep bir yola çıkıyorum. Bekliyorum sonra. Bekliyorum yine. Bekliyorum tekrarlarcasına hayatı. Tekerrür mü. Tefekkür mü. Tecessüs mü. Yoksa bir tevessül mü bu.
Yo oyun oynamıyorum, sahne yok ki ortalıkta. Eskiden böyle düşünürdüm bir sahnedeyiz. Biz sahnedeyiz, rolümüzü icra ediyoruz, layıkıyla. Sonra sahne fikrinden de oyunculuktan da vazgeçtim.
Bir sıkıntı mı büyüttü beni, yoksa bir sabrın dolmamacasına yüklenen suyu muydum. Taşmadı bardak, ıslanmadı hiçbir yer. Kuru kaldık nesiller nesiller boyu. Yetmedi suyumuz, tuzumuz, dussuzluğumuz.
Kaçırdı aklını faniler, döndü dünya bir kez daha kendi etrafında, çıktı güneşin karşısına büyük bir kabullenişle.
İşte ben.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder