pencereden dışarı şöyle bakınca insanın dışarı çıkma istediği ve dünden hatta daha öncesinden yapılan planları bir kenara bırakıp, göz kırpan yapılmamış yatağa doğru gidesi geliyor. hem hırkam da kahve lekesi var, çıkarmak için kurumasını bekliyordum, sanırım iki gün oldu. baktım da şimdi yok yok pek bir şey kalmamış, belli bile olmuyor zaten biraz koyu o kadar.
ama birazdan o vakit gelmiş olacak ve ben palas pandıras hazırlanıp çıkacağım yine. müthiş planlarımı gerçekleştirmek için değil tabi. bugün benim ingilizce dersim var. bir arpa boy yol aldık mı almadık mı bilemiyorum şu an, alttan alta beynime yerleştiriyorum herhalde sonradan çıkacak hepsi ortaya. ya umut, yine bağlıyız sana.
az biraz sonra hırkamı çıkarmam lazım, Oblomov'un röpteşambırına benzeyen o şeyi. oksijen iyi gelir, yüzümüze çarpacak o serin hava, güne başlangıç.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder