20 Şubat 2013 Çarşamba

kaş

insan kaşına küser mi demeyin. kaşları küserse kişiye, kişi de pek ala küsebilir kaşlarına.dom dom kurşunu olmadan da halledilebilir sanmıştım bu durumu ama yıllar geçti bir ilerleme yok., ve dahi belirtisi de yok. kaşlarımı tehdide başlayacağım artık.

amacım divan edebiyatı yapmak değil zaten yarin kaşını, kirpiğini yani kaşımı kirpiğimi daha evvel de bir teşbih-i beliğ yapıp bir şeye benzeten olmamıştı. ben de benzetecek değilim.

onlar beni cezalandırdıkca ben de onları cezalandırıyorum, göstermiyorum birbirlerine kendilerini yan yana ama bir o kadar uzakta birbirlerini görmeden yaşıyorlar.


nereden mi çıktı bu durum vallahi onlar başlattı. bir gün bir baktım yoklar, sonra da bir daha uğramadılar. vladamir ve estragon gibi bekle bekle, nereye kadar dedim. tıp bu duruma çözümsüz değil lakin ben de o çözümü istemiyorum.


neden mi bir bıyık fotoğrafı, ee ben de kaşlarımı sevindirecek değilim ya.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...