Kurtarılan dosyalar arasında benimkiler yok. Niye hiç şaşırmıyorum buna. Kurtarılacak bir yan, yön göremedikleri için mi acaba kurtarılmadılar. Yoksa, yoksa bütün bunlar boşuna mı.
Halbuki, sanırım halbuki ile başlayan çok cümle kuruyorum, buna da bir son vemek lazım, halbuki deyince bir de aklıma Turgut Uyar geliyor, acaba onun için mi çok kullanıyorum bu kelimeyi, aklımdakiler bir an için beni yalnız bırakmasınlar, biz hep köşede beraberce oturalım istiyorum, biliyorum bunları da unutucam, dosyaların içindekileri de.
Düne dairlerimi istiflemekten vazgeçersem, insanlara onlar benimmiş ya da benim değilmiş gibi davranmayı bırakıp herşeyi oluruna bırakırsam, belki daha rahat temas edebileceğim onlarla. Çevreme ördüğüm duvarların altında kalmaktan yorulmasam da bu işten vazgeçmem gerek.
Nedenini bilemediğim korkular beni alakoyan, bir serencamın içindeyken halbuki, böyle olmamalıydı. Geniş mekanların, geniş zamanların içinden geçmiyoruz, zamanın büklümlerinde gezintiye de çıkmadık. Güneşin yanına varmaya balmumu da yetmez, şöyle sıvansaydık halbuki ikarus'un yapamadığını biz yapabilirdik.
'Halbuki korkacak hiçbir şey yoktu ortalıkta
Her şey naylondandı o kadar' Turgut Uyar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder