kamer

gözlerimin arkasında gözler var, bu her şeyi çok iyi gördüğüm anlamına gelmiyor maalesef. daha ziyade görme bozukluğu yaşıyor gibiyim. bir sürü parmağım var ama hiç bir şeyi tutamıyorum gibi bir sorun. gözlerimde katmanlı görüntüler var, kazıdıkça siyah zemini altından renkli görüntüler çıkan kağıtlar gibi değil ama zemin.

yorganımı dağ yaptım yatağın alt başına yerleştirdim. uykuya az yer bırakıp, bir dağın eteğine serdim kendimi. hiç bu kadar yıldızı daha önce bir arada görmemiştim. ya da akrepli gecelerdi onlar gökyüzüne çok bakamamıştım.

bir tango çalıyor uzaklarda, her şeyiyle geliyor, yaklaşıyor müzik. ellerimi cebimden çıkaramıyorum, kendimi tutuyorum kendime tutunuyorum. zemin kayıyor, bulutlar geçiyor, yıldızlar sönüyor, ardıma bakmıyorum.

alsın götürsün demiştim bulutlar, önümdekinin sırtında arkamdan gelenin ayak sesinde her yerde her yerde benimleydi.

hızlıydı ayaklarım kaçardım, kaçabilirdim, basamakları çıktım halbuki ben günler boyunca nefesimi tuttum çıktım kalbim çarptı yüreğim çırpındı, indim merdivenlerden aşağı. bekledim ışıkların altında renk değişsin al'dan yeşile dönsün. tabiat ana koynunu açsın.

ömürler sürerler boyunca nehirler geçerler. akar su, taşır gitmek isteyeni kalmak isteyeni. sormaz alır götürür usulcacık bırakır bir yığının içine sonra ardından tekrar tekrar getirir.

sonra küçük tıplar olur tıptıplar, yağmur yağar bir yolcuk daha başlar.