bütün düşünceleri kovmaya çalışıyorum kafamdan, benden uzağa gitsinler iyice. onlarla yaşamak döngüsel bir hareketin içinde sıkışıp kalmak gibi. bir yuvarlağın üzerinde durmadan dönüyorum.
perdeleri kapatıyorum, perdeleri açıyorum tekrar tekrar yapıyorum bunu, pencerenin önüne gidiyorum sürekli, görüntü hiç değişmiyor.
bir parmağı kıpırdatmaya çalışmak bazan çok güç olabiliyor.
sokakların ortasından yürüyorum, eskiden de kaldırımları pek kullanmazdım ama şimdilerde iyiden iyiye yolun ortasında yürür oldum. ben benden azade ayaklarım hepsinden azade. herkesin gördüğü olmak, belki çok zor değildir. şehirle bir görüngü sorunumuz var, kıyısına vurmam gerek.
gün evvelden gelmiş de bekliyormuş gibiyim, pencereleri kapıları açtım. rüzgar çıktı, fırtına koptu kapının pencerenin üstüne, çatı sallandı.
serdik tüm basitlik kurallarını yere, sığdıramadıklarım gözlerimde kaldı. çok kolaydı.
dilin geçmiş hali, sesimi saklıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder