bugün bisiklet almaya en çok yaklaştığım gündü, tabi ki alamadım. ben üç yıldır bisiklet alamıyorum. sebepleri alt alta sıralasam neler çıkmaz ki. dediğim gibi bugün çok inanmıştım bir bisikletle eve döneceğime ne diyo bugünlerde insanlar kısmetten ötesi berisi yalanmış öyle de oldu netekim.
peki ben bugün niye bisiklet alamadım. çünkü yaklaşık bir ay evvel bilmem ne mağazasının internet sitesinde çok beğendiğim bisiklet dükkana gittiğimizde kalmamıştı. heyecanımı yitirdim , kayboldu gitti birşeyler, hayat sen neden bana mütamidiyen bunu yapıyorsun dedim.
ben hep böyle ramak mı yaşayacağım. olmuyor olmuyor.
oysa gerçekten çok inanmıştım o bisikleti bugün alacağıma, annem kahvaltıda okulun bahçesinde geniş geniş öğrenirsin de dedi bana. annem bana bu cümleyi kurmuşken benim eve bisikletsiz gelmem. hatta eve geldiğimde kendi bisikletinden sıkılmış ve daha büyük bir bisiklet hayali kuran yeğenimin bile hayalleri suya düştü.
şimdilik başka bir bisiklet beğendim perşembe günü bisikleti aldım aldım yoksa gerçekten bu sefer bisikletçiler çarşısı diye tabir edilen o alt geçide gidip çek abi ordan bir bisiklet diyeceğim.
hem ben bisikletime sele de almalıyım, kendime kask dizlik vs. biliyorum çok düşeceğim, yaraları çabuk iyileşmeyen bir insan olarak başka seçeneğim yok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder