o kadar sıradan bir hayatım var ki, hiç bir fazlalığa ya da inişe çıkışa yer yok sanki. katedeceğim yol belli, bineceğim otobüsler ineceğim duraklar ve elbette gittiğim yer ile döndüğüm yer belli.
bu aynılık, birbirini takip eden değişmeyen günler bildiğin sıkıntılı bir durum. bu tekdüzelik, bu sıradanlık bundan öyle roman kahramanıydı film kahramanıydı çıkmaz. onların adı üstünde kahraman illaki başlarına bir şey geliyor. (elin sıradanı ele hoş gelecek değil ya )
nasıl bir yerde kilitlendiysem, belki bir mucize ancak o da beni bekliyorsa bir sıradanın içinde kurtarır hayatımı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder