mor salkım kokusunu içime çekiyorum, koparıp ucundan bir çiçeği dişlerimle ezip ağzımın içinde gezdiyorum. Beni çocukluğumun merdivenli sokağının köşesine götürüyor bu çiçek. Merdiven boyu duvardan sarkan mor çiçekleri çiğneyerek yukarı doğru çıkardım. Sonra taşındık, yıllar yılı görmedim mor salkım. kendini aşağılara doğru indirmiş salkımlar halinde duvar boyu merdivenleri kaplayan mor salkımlı başka mahallemiz olmadı.
Ağzımda tadı kalan mor salkımların kokusunu her bahar bozkırdaki mahallemizin sokaklarında koşuştururken duyardım, tarif edemezdim o zamanlar mahalledeki çocuklara ne mor salkımı ne de kokusunu, ağzımı açınca sesimle beraber kokusu da duyulsun isterdim.
Hayatında hiç deniz görmemiş birine denizi anlatmaktan daha zordu, bir çiçeğin tadını, kokusunu anlatmak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder