Kemiklerimi tek tek çıkarıp ya da sıyırıp demeli belki de yan yana diziyorum. Kimse kimseye dokunmamalı, herkes sukünet içinde koyduğum yerde kalmalı diye düşünüyorum. Kemiklerimi de kimseleştiriyorum, kendimin onlar.
Ellerimsiz hiçbir şey yapamıyorum tabi, parmaklarım benimle, onları sona saklıyorum. Oysa kemiklerimi boy sırasına dizmiştim. Araları açmak zorunda kalacağım. Her şey tekrar dağılacak. Kemikler bir iskelet sisteminin parçası olduklarını unutacaklar, ben kemiklerimin ızdırabından kurtulacağım, vücudumda hareket etmeyen yerini şaşırmış hiç kemik kalmayacak, omurgamı vidalarından kurtaracağım.
Boşlukta salınmak, hafifliğin çoşkusundan süzülmek. Kanımca bulutlarda gezmek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder