odadan çıkıp demlediğim çayı bardaklara doldurmak için mutfağa doğru giderken şarkı söylemeye başladığımı farkettim. dedim acaba neden bunu yapıyorum şarkı söylemek mutfakta yalnız kalışımı unutturacak bir şey miydi. ya da bir dış sese ihtiyaç duyduğum için mi bunu yapıyordum.
yapıyordum, çünkü bunu sadece o an yapmadığımıı da anladım. geniş geniş zamanlarda ben bunu hep yaptım. odadan o gürültünün üretildiği, kişinin o seslere hasıl olduğu o mekandan her ayrılışımda ben bunu yapıyordum. demek ki çok da kolay olmuyormuş gürültüleri terk etmek, alışılan sesin uzağına düşmek. kişi anında kendi gürültüsünü ortaya koyuyormuş.
ben bütün şarkı sözlerini biliyormuş gibi davranırım çoğu kere, biliriz efenim biz tüm sözleri. canımla besliyorum şu hüzün kuşlarını misali, parçalara ayrılıp ayrılıp tekrar varolmaya çalışıyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder