ütü

ütü yapmaktan nefret ediyorum kaldı ki ütü yapmayı seven bir kadınla da karşılaşmadım bugüne kadar. geçenlerde bir erkekle karşılaştım ütü yapmayı seviyormuş ve bunda nostoljik bir yan bulduğunu söyledi annesini ütü yaparken seyreden çocuk nostoljisi. biz böyle şeylere gelemeyiz kadınlar olarak. kaldı ki çevremdeki ütü yapmayı sevmeyen kadınların ilki annem. geçen yıl bunu itiraf etti.

annem çocukken bana babamın gömleklerini ütületirdi- demek ütü yapmayı sevmediği içinmiş bunu sonra sonra anlıyor olmak ne acı- tabi yaz dönemlerinde. zaten bu ütü sorunsalının mevsimi de aslında yaz aylarıdır. her gün değiştirilen gömlek ve tşirt meselesi. ama ütü yapmayı sevmememin sebebi çocukluğum değil. burda çocukluk travması gibi bir şey yok tamamen sorunun müsebbibi ütüdür.

şimdi bir pantolon ütüledim ve ütü yaparken bunları düşündüm.bir de eski ütü sistemini düşündüm, sanırım buharlı bir ütümüz yoktu teknoloji buna elveriyor olsada eskiden şu teknoloji denen meret biraz daha pahalıydı.ütü masasının üzerinde bir su tası bir de bez olurdu. pantolon paçasının üstüne serilen bez ve onun üzerine parmaklar vasıtasıyla serpilen su ütü buharını bu şekilde elde etmiş olurdu.

 ütüyü  haliyle ütüye ihtiyaç doğrultusunda yapıyorum. her gün yahut gün aşırı mevsime göre bir şeyler ütülüyorum. dün sabah bir bluz ütülemeştim mesela. ama yazın bu daha da sık yaşanan bir durum sabah sabah işe gitmeden giyilecek şeyi ütüleme telaş telaş. belki de yaptığım ütü bu yüzden sorunludur. bir çizgi yerine üç beş çizgi daralan zamanla ilgili olabilir. ama bunca zaman geçti onca ütüleme deneyimine rağmen hala sorun varsa da bence sorun topyekün ütüdedir.

şimdi siz dışarda bir çizgi yerine üç beş çizgili yahut pilili eteklerin karışmış pililerini üzerinde taşıyan birini görürseniz işte o benim.