Nerde durur renkler, fırçamı hangi karanlıktan hangi kararlılıkla çıkarsam. Kendimi yapıştırıyorum duvara boynum bükülüyor sola doğru. İç bükey bir şey bu uçlarımda hissediyorum ağrısını. Tepemden başlıyor herşey avuç içlerimden ayaklarıma kadar devam ediyor. Bükülüyorum, ısıl işlem görmüş demir gibi, cam gibi. ya da soğuktan büzülen bir kuş gibi kayboluyor ayaklarım, ağzım.
Tütün kesesindeyim bir elma da benimle birlikte, kendimizi güneşten ve nemden korumaya çalışıyoruz. Bir el devamlı bizi karıştırıyor, üstümüze bir örtü örtüp çekip gidiyor sonra. Neden duruyorum ama yok olmuyorum.
Bir kokunun içine mi kapattılar beni, dağılıyorum yalnızca , geziyorum havanın içinde her şeye değip hiçbiryerde kalmadan. Herkese gidip hiçbirşey demeden aynı hızla geri çekiliyorum mevcudiyetime. Bir fırça bulmalıyım, bir renk, kokusu güzel.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder