hediye

Her yılı yoğun bir çalışma haliyle bitiriyorum, neredeyse yılın son anına kadar çalışıyorum. yılın son haftaları  yoğun bir mesaiyle tatil yapmadan geçiyor, tam bitiyor dediğim yıl işte o an bitmiyor daha da uzuyor sanki.

Nerede olduğumu ne hissettiğimi unutarak, bilmeden hediye paketi yapıyorum. irili ufaklı dikdörtgen kare paketler, en fenası da bu biçimsel kategoriye girmeyenler. Nasıl yapsam da şu renkli kağıtların içine tıkıştırabilsem bu belirsiz cisimleri diye sıkıntılı sıkıntılı önümdeki nesneye bakarım kimi zaman. Hediye illa renkli kağıtlara sarılıp fiyonklanmalı  mıdır.

Sabahtan akşama böyle paket yaparken ben bir öyküyü kurarım kimi zaman. Sevdiğim şeyleri gördükçe bana hediye edilmiş olsaydı ne hissederdim, acaba kim hediye edebilirdi bana bunu diye düşünürüm. Yeni bir yılı geçtim yıllardır doğum günümü bile kutlamıyorum, haliyle kimseden de paketlenmiş yahut paketlenmemiş bir hediye aldığım yok. 

Her yılı büyük bir heyecanla  bekleyip yılın yarısında sıkılıyor nefret ediyorum yeni yıldan. Ya yaz mevsimini sevmediğimden ya da yılın geçen zamanının bir derde deva olmayışından. Tekrar beklemeye başlıyorum yeni yıl gelse de kurtulsam bu hiçbir işe yaramayan yıldan deyip başlangıçları tazeliyorum içimden.

ama  yılın bu son ayları saydıkça çoğalan, artan bir zamana dönüşüyor. Ben tüm bu sıkıntıları kovmak için saat tam on ikide dans etmeyi hiç aksatmıyorum.