sonunda vizemi aldım, ara ara vermeyecekler diye korkmadım değil. öyle acayip davranıyorlar ki sanki insan değil başka birşeysin. halbuki yalnızca bir süreliğine ülkelerine gidip geri geleceğiz bunu bu kadar sorgulamanın sorun etmenin ne manası var. (tabi öteki durumlardan da haberdarız ama öyle olmadığı halde o muameleye maruz kalmak çok feci )
aman efendim neyse ben vizemi aldım, haftaya yeni ülkeler yeni şehirler görmeye gideceğim. fazlasıyla heycanlanmaya başladım. yıllardır hayalini kurduğum ve aylardır canımı dişime takıp para biriktirdiğim seyahatimin sonunda gerçekleşmesine çok az kaldı.
bu ara hem seyahat kitapları okuyorum hem de ders çalışmaya çalışıyorum. insan yalnızca yapmak istediği şeylerle hemhal olamıyor tabi, bazı zorunlulukları yükümlülükleri ya da sorumlulukları diyeyim yerine getirmek durumunda, yoksa yaşam devam etmiyor. dünya acı çektirmek için dönüyor gibi.
ben acı çekmeye bir süre ara vereceğim, döndüğümde de yine bir süre ağzım açık gezerim sonrasında nasıl olsa koşullar beni istesem de istemesem de eski hayatıma ve acılarıma gerisin geri döndürecek. hiç kaçarı ve kurtuluşu yok.
önce atlas okyonusunu göreceğim, bir zamanların dünyanın bittiği yer olarak adlandırdıkları yere kadar gidip, sonra ispanyol güneşi ile ruhumu ısıtmayı planlıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder