21 Şubat 2017 Salı

toprak

Güneşte bekletiyorum
Biraz daha uzun bakabilmek için
Hafiflemiş görüntüsüne
Acıyı toprağa vermek lazım

Sakin bir at sırtındayım
Rüyamda
Kokusunu hiç unutmadığım
Bir şeyler oluyor
Ayaklarımın altında

Rüzgarı çiğniyorum
Nefesimi tutuyorum
Kaybolmuyor görüntü
Azalmıyor sırtımdaki acı

Sağrısında kuzguni siyah
Varolmayan ülkeye sürükleniyor
Anlaşılmayan gök
Toprağa dökülüyor

Toprağın kokusu
Havadaki acıyı topluyor
Herkesin omzundan dökülüyor
Elden ele uzanan acı




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...