kendimi bir kurt sanırdım eskiden, aysız gecelerde mağrur durur, bir hasret gökyüzünü seyrederdim. mehtaplı gecelerde hep seni andım hesabı ben de beklerdim ay şöyle tabak olsun gökyüzünde ışısın, ısıtsın içimi diye. dolunay günlerinde huzursuz olan insanlar var bilemiyorum tabi tam olarak insan yavrusunun psikolojisini, neyden nerden ne kadar nem kapar, huzursuz ruhuna kılıf mı arar.
ama ben kendimi kurt sanmadan önce köpek de sanmıştım, fakat bu kurt hadisesi geçince ben bir dönem kendimi kızılderili de sandım.
sanal dünyalar yaratmıyorum kendime yalnızca sanıyorum, varsayalım ismail misali. bir yanılgı değil mi bizi bu kadar yaşatan.
sanılarak yaşanmıyor da demiştim yıllar önce, ama bu neyi ne sandığınla da ilgili olabilir. kendi içinde kişinin kendini bir şey sanmasının kimseye bir faydası yok tabi.
güzel sesli bir kadından kurtlu bir şarkı.
http://www.youtube.com/watch?v=V4wHMORwlHY
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder