Karanlığı yokluyorum
Yazdan kalma çiçekleri arıyor parmaklarım
Boşluğu biriktirmek istercesine
Ayaklarım geziniyor
Hangi pazartesiyi kaldırsam
Altından uzun sürmüş bir yaz gecesi çıkıyor
Mavi beyaz duvarları anımsatıyorlar bana
Gitmek istediğim deniz fenerlerini
Dünyanın kenarından sarkıyorum
Bedenim uzuyor tarifsizce
Sanki binlerce yıldır bekleyen fenere gitmek
Bir deniz ortasında sevdaya sürüklenmek gibi
Havaya karışan bir şeyler var
Çiçekli şapkam gün ışığına çıkacak
Yol devam etmeli
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder