Yıldan yıla azalan bir şeyler var, yaşamak büyük bir acı veriyor bize. Korkarım yaşamak, birarada olmak bizi daha çok kendimizden ve diğerlerinden uzaklaştırıyor.
Gönül yaylarımız mı gevşiyor, diğerlerimize olan umudumuz mu tükeniyor. Neyi azaltıyorduk, bu kefeler bir şey tartmıyor artık. Her şeydeki anlam vesair çoktan bozuldu.
Bir çaba buldum boş boşuna dururken, kendimi sibirya'ya göndereceğim ya da Kamçatka'ya, büyükçe bir ıssızın ortasına. Kendi sürgününde bir hayat başka türlü nasıl yaşanır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder