Moher

ıslıklı bir ses
Soğuk sert şehrin
Duvarlarına değiyor

Cömert davranıyor
bugün rüzgar
Taşıdığı öfke
Kuzeyin bozkırından

Tetikte bekleyen parmaklar
İnce bir buz tabakasının
Çıtırtısında
Sarsılıyor

Herkes duvarların içinde
Sesin öfkesinden
Taşa benzemeye çalışarak
Duruyor

Vakitsiz bir söylence
Belki bu
Uğradığı yerin
Heyecanı çoktan yitmiş

Ormanın yazgısı
İnsanın yazgısına eş
Bir yolun kıyısında
Bekler