semender

"her şey boş" dedi. ah be amcacığım dedim günlerdir aradığım cümle buydu. her şey boş, her şey naylondandı ya da. naylon olunca olmuyor ama, düşününce yalnızca bir şeylerin sahte olduğu yönününde bir bilgi sadece. cümle bugün beni otobüs durağında buldu. üstü başı dağılmış, fermuarı açık, pantolonun beli kıvrılıp göbeğinin altında kalmış bir  amca sarfetti cümleyi. aynı cümleleri tekrarlayarak geliyordu kanımca yol boyu. geldi, oturdu yanıma. ve her şey boş dedi giriş cümlesi olarak. aldım kabul ettim sessizce cümleyi. başladı uzun uzun anlatmaya. sözleri işitemeyen meraklı gözler geldiler yanıma, bana da bir acayip baktılar , niye hala burda oturmaya devam ediyorsun dercesine.

ben de diyemedim onlara, biz bir gizi çözmeye çalışıyoruz. çabalarken varlığımızı hiçe sayıyoruz, bazan deli bazan divane, başka bir yol bilmiyoruz. içimizde bir kor dışımızda bir har. hep mi ateş saçıyoruz.

semenderin yüreği ne yapsın. gaudi'nin.