taş

Dünyanın altına çekildim
Çiçekleri saplarından ayırıyorum

Ben çiçeklerin meryem anası
Yüzeyde karışıyorum

Sarnıcın içinden su çekiyorum
Taşları biribirine tutturmak için

Rüzgar yıkıyor taşlarımı
Sularımı dağıtıyor

Kara, kuzey demek
Bilebileceğimiz dillerden birinde

Dilimin ucuna gelip gelip de
Söyleyemediğim kelimeyi rüzgar sürüklüyor

Kuruyan denizlerin üstüne
Dağılıyor kelimem

Ben başa dönüyorum
Tekrar bir çiçek olmanın kokusuna