cırcır

Dipteymiş her şey. Bugüne kadar sanki niye düşünemediysem ben bunu. Nerdeyse çayırın çimenin, gökyüzünün en alası da oradaymış. Böyle sakin sakin oturup ufka doğru bakarken bir yıldız kaysa da içimiz dışımız hareketlense, kendi gerçekliğimizden üzerimize yapışan etiketlerden sıyrılıp, bir bakın bakın neler oluyor şu koskaca evrende desek diye düşünürken bir dalga yuttu beni. Mavi kocaman üstü  beyaz köpük köpük gözlerinde laciverdi halklar olan bir dalga hem de, sanki bir ressamın elinden çıkmışçasına üzerimi kapladı ve aldı götürdü beni.






Birilerinin bu sakinliği alıp götürmesi yahut birilerinin cırcır böceklerinin sesine dahi tahammül edememesi. Ben mi abartıyorum her şeyi yoksa dalgalı denizin kıyısında durup dinlediğim için mi oluyor bunlar. Kulağıma fısıldanan bunca sözcüğü kim söylüyor bana. Duyduğum bende kalmasın birileri daha işitsin diye götürüp onun kulağına fısıldamıyor muydum ben de. Rüzgara karışsın bütün bozkırı dolanıp gelsin demiyor muydum.

Dalga beni aldı, denizin koca tanrısı dayanamadı herhalde kıyıdaki süklüm püklüm halime. Olsun varsın bir dalganın içinde kıyılara gidip gidip geleyim.