Ancak gelebildim. Pencerenin önünü boşalttım, çerçeveleri yerinden çıkardım, masanın üstünü toparladım, kapının altına bez parçaları sıkıştırdım ve çıktım. Arkama hiç bakmadan. Kafamı çevirince ayaklarım da dönmek ister diye korktum
Bir fikrin doğuşuna ilk kez bu kadar seviniyorum. Benimle beraber yaşayabilecek bir düşünce, uygulamaya konmasında fenalıkların olmayacağı, kapı arkasına saklanmasına gerek kalmayacak, elimin kolumun parçası olmaya amade bir şey.
Geldim dedi.
İyi yaptın dedim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder