dirim

cebimden ölülerimi çıkardım. benim ölülerim, varlar mı acaba gerçekten. kimseyi öldüremem aslında, şapkadan tavşan  çıkarıyorum sanki, hoş bunu da yapamam.

en fazla kestiğim  parmaklarımı çıkarabilirim cebimden Hamza gibi, dirisi de ölüsü de benimdir.

                 hafızamın tozlu rafları için bir gündelikçi tutmaya gerek yok.

Hamiş: Cemal Süreya'nın Hamza adlı şiiri .

Hamza

Büyük bir ihtimalle ölmüştük
Şehir kan kıyametti ayaklarımızda
Gökyüzünü katlayıp bir köşeye koymuştuk
Yıldızlar kaldırımlara dökülmüştü bütün 
Hamza bütün parmaklarını ortaya dökmüştü
Yirmi yıldır cebinde biriktirdiği parmaklarını
Hamza son şarkıyı kırka bölmüştü
Doğrusu iyi idare etmiştik 
Dogrusu iyi haltetmiştik
Yaşayanlar unutmuştu bizi
Biz öldüğümüzle kalmıştık