dağ

yüzümde bir dağ sırası taşıyorum. toroslar. bu dağ sırasını atlasda ilk gördüğüm günden beri benimle. aynı kıvrımlara sahibiz onunla, aynı yükseltiler aynı alçalışlar. sıkıştırılmış bir yüz ya da coğrafya. toroslara doğru yolculuk halindeyken hasıl oldu bende bunu yazma düşüncesi. kıvrıla kıvrıla ilerliyorduk, kimileyin ürkerek hatta.

üçüncü jeolojik zaman, alp-himalaya dağ oluşumu. oysa ben ilk patlamdan beri burdayım sanki, her yer hala çok sıcak. içimde de dışarı çıkamamış bir magma var. yüreğim hiç soğumuyor.

                                      fotograf frans lanting'e ait.kitabında daha çok güzel fotograflar var.

aslında fonetik olarak ıstranca dağları benim için daha uygun, hem de kuzeyde . ama yürek bu kadar acıyı kaldıramaz herhalde stran stran diye bağırmamak içden değil.

meskeni dağ tutmak niye yanlış olsun ki, başımızda deli rüzgarlar varken.