gökyüzü

bugün uzun zaman evvel izlemiş olduğum Wim Wenders filmindeki şiiri buldum bir dergide.Dergideki  yazının başına alıntı olarak koymuşlar birden çok mutlu oldum şiiri aklımda tutmaya çalışmıştım filmi izlerken. halbuki şiiri kaydetmenin çeşitli yolları vardı ama teknolojiyi o yönde kullanmak istemedim.

 ismi "Berlin Üzerindeki Gökyüzü" olan filmi dvd ve vcd formunda basarken firma herhalde bu film bu isimle satmaz ben bunu " Arzunun Kanatları" yapayım demiş belki adı satış patlaması sağlar ve filmi piyasaya bu isimle sürmüş halbuki film, İstanbul Film Festivalinde gösterilirken de orjinal ismiyle -normal olarak- gösterilmiş.

filmin konusuna, wim wenders'in nasıl iyi bir yönetmen olduğuna diğer filmlerinin de özellikle Paris Teksas şahane filmler olduğuna değinmeyeceğim. bugün yaşadığım mutluluk bana yeter. şiir Peter Handke aittir.

“

Çocuk, çocukken kollarını sallayarak yürürdü Derenin ırmak olmasını isterdi... Irmağın da sel... ve şu birikintinin de deniz olmasını Çocuk çocukken... çocuk olduğunu bilmezdi Her şey yaşam doluydu Ve tüm yaşam birdi Çocuk çocukken... hiçbir şey hakkında fikri yoktu Alışkanlıkları yoktu Bağdaş kurup otururdu Sonra koşmaya başlardı Saçının bir tutamı hiç yatmazdı ve fotoğraf çektirirken poz vermezdi...

”