Çatı

Kuşlar çatıda oyun oynuyor,
bir taşı bir uçtan diğer uca sürüklüyorlar
Kanatlarının eteklerinde bir dünya kuruyorlar sanki
yokluğuna dayanılmayacak bir taşın ağırlığı sürükleniyor
geniş kanatların eteklerinde

Zamanı değişen dünya'nın mevsimsizliğinde
göçmenliklerinden vazgeçmiş gibiler
Daimi bir gök sürgün bir hayat

Bir hayalin benzersizliği
Rüzgarında dağılan taşlar
Kimsenin uçmadığı bir gök
Yeşermeyen bahar

Sığınacak bir çatı
Tepesinde uçuşan bulutlar
Yıldızsız, koyu bir karanlık
İnce bir ışık hüzmesi, halbuki
Geniş kanatların eteklerinde.

Moher

ıslıklı bir ses
Soğuk sert şehrin
Duvarlarına değiyor

Cömert davranıyor
bugün rüzgar
Taşıdığı öfke
Kuzeyin bozkırından

Tetikte bekleyen parmaklar
İnce bir buz tabakasının
Çıtırtısında
Sarsılıyor

Herkes duvarların içinde
Sesin öfkesinden
Taşa benzemeye çalışarak
Duruyor

Vakitsiz bir söylence
Belki bu
Uğradığı yerin
Heyecanı çoktan yitmiş

Ormanın yazgısı
İnsanın yazgısına eş
Bir yolun kıyısında
Bekler